Svi prijevodi

yas tutar oldu
göçebe mutluluğun arkasından
çöküntü kabrinden kalkarak
kinle baktı gözleri..


çıkmaz ruhun, solmuş cesedi
kanla süslü heryeri
fısıldıyor , yalvarıyor
bir ÅŸans istiyor


dalgalar alıp götürüyor
ufukta kayboluyor..
yılların nefreti
üzülmek yersiz


çıktı sonunda
aptalın kehaneti
yavaşça yok oldu
sona erdi laneti


ölüme karşı koyamadı kemikten bedeni
karanlığın oldu esiri